Nίκος Δήμου

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

ΝΕΟΣ K.O.K.: ZHTEITAI ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ! O νόμος ισχύει - δηλαδή μόνο τα πρόστιμα
και οι ποινές που εφαρμόζονται σε αδαείς οδηγούς! Ποιός γνωρίζει τις
αλλαγές στους κανόνες της κυκλοφορίας; Ποιός ξέρει πως (επιτέλους)
τιμωρείται και η βραδυπορεία στην αριστερή λωρίδα; Πόσοι έχουν καταλάβει
πως απαγορεύεται να κλείνονται θέσεις παρκαρίσματος (με καφάσια ή
καρέκλες); Ποιοί πληροφορήθηκαν ότι το όριο ταχύτητος στις Εθνικές οδούς
έχει ανέβει στα 120 χλμ./ώρα - και ότι άρα κάθε πινακίδα που γράφει 100
αυτόματα αναβαθμίζεται σε 120;

E! λοιπόν, ούτε καν όλοι οι τροχονόμοι! (Για τα δύο τελευταία θέματα έχω
παράδειγμα). Όσο για τους οδηγούς... Είκοσι τόσα χρόνια δεν έμαθαν τον
παλιό K.O.K. - άντε τώρα ξαφνικά να καταλάβουν τον καινούργιο. Σκοτώνονται
αδαείς και αθώοι...

Πολύ με απογοήτευσε και η "ενημερωτική εκστρατεία" της Interamerican. Αντί
να δοθούν συγκεκριμένες και χρήσιμες πληροφορίες, σπαταλήθηκαν εκατοντάδες
εκατομμύρια για γενικότητες του στυλ: "όταν οδηγείτε, οδηγείτε τη ζωή",
"προσέξτε μην πάρετε κλήση από τα παιδιά σας" κ.λπ. Χαρακτηριστικό είναι το
σποτ για το ποτό. Αρχίζει σωστά (όταν μετά το γλέντι κυλάει στις φλέβες σας
το αλκοόλ) κι εκεί που περιμένεις να πει MHN ΟΔΗΓΕΙΤΕ ούτε με ENA ποτήρι -
το ρίχνει στην ποίηση: "μεθάτε με τη ζωή". Δηλαδή; Αυτό που ΔΕΝ ξέρει ο
κόσμος είναι το πόσο ποτό αρκεί για να επηρεάσει τις αντιδράσεις του. "'Ελα
μωρέ, μόνο τρία ουϊσκάκια έχω πιεί!" Και με ένα σκοτώνεσαι! Αυτή η
πληροφορία χρειάζεται.

(Παράδειγμα: το πρόσφατο ατύχημα Πετζετάκι. H Τροχαία απεφάνθη -και όλος ο
Τύπος έγραψε- ότι οφειλόταν στην "υπερβολική ταχύτητα". Οι άνθρωποι γύριζαν
ξημερώματα από γλέντι. Χαμομήλι έπιναν όλη τη νύχτα; Ποιός μέτρησε
αλκοολαιμία στα θύματα; Ποιός δημοσιοποίησε την πραγματική αιτία του
ατυχήματος;)

Κρίμα, γιατί η Interamerican μας έχει συνηθίσει σε σωστές ενέργειες
επικοινωνίας - που συνδυάζουν την προβολή της με το κοινωνικό όφελος. Σε
αυτήν την περίπτωση, το μεν κράτος ανέθεσε την ενημέρωση στην ιδιωτική
πρωτοβουλία (όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός) η δε τελευταία δεν έκανε
πληροφοριακή εκστρατεία. Αποτέλεσμα: o K.O.K. παραμένει στα χαρτιά και στις
κλήσεις.

'Ετσι όμως δεν πετυχαίνουμε το σκοπό του νέου νόμου - που δεν είναι βέβαια
να αυξήσει (ελάχιστα) τα έσοδα του κράτους, αλλά να περιορίσει τα ατυχήματα
και την κυκλοφοριακή αναρχία.

Ζητείται λοιπόν επειγόντως σωστή ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. (Εδώ ήρθαμε.)

TO ΑΘΛΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ είναι το Ρίο-Αντίρριο. Και πρώτα
βέβαια είναι σκάνδαλο πως ακόμα δεν έχει γίνει η περίφημη γέφυρα. (Από
παιδί ακούω τα σχέδια.) Οι Τούρκοι φτιάχνουν TPITH γέφυρα πάνω από το
Βόσπορο - κι εμείς υποκύπτουμε στα συμφέροντα μερικών καραβάδων και
υπονομεύουμε την Εθνική οικονομία, την ασφάλεια της χώρας και την ψυχική
υγεία των ανθρώπων της.

Όμως η αθλιότητα δεν αφορά μόνο την υπανάπτυξη (ζούμε ακόμα στην εποχή των
περαματάρηδων) αλλά και την τραυματική εμπειρία που ζει ο κάθε ταξιδιώτης.
Φτάνεις στο τέρμα της ευθείας που σε κατεβάζει από την Εθνική οδό προς το
Ρίο και αντιμετωπίζεις ένα χάος. Κανείς -ούτε άνθρωπος ούτε πινακίδα- δεν
σε ενημερώνει πού φορτώνουν τα φέρυ. Περιπλανάσαι από την ανατολική στην
δυτική αποβάθρα (η οποία δεν φαίνεται από το δρόμο - αν είσαι ξένος και δεν
ξέρεις ότι υπάρχει, την πάτησες) μέχρι να βρεις μπροστά σε ποιό φέρυ είναι
μαζεμένα αυτοκίνητα.

Μάζα, πήχτρα, αχταρμάς. 'Οποιος προλάβει. Ουρά βεβαίως δεν υπάρχει,
λιμενικός κανείς και η σειρά προτεραιότητος ρυθμίζεται από τον τσαμπουκά
των οδηγών (κυρίως των φορτηγατζήδων). Είναι εκεί και κάτι γορίλες των
πλοίων που σου φέρονται σαν να είσαι προσφάτως απολυμένος συγκατάδικος -
και απόλυτως ανεγκέφαλος οδηγός.

Πέντε Μαρτίου, με ραγδαία βροχή, προσπαθούσα να περάσω απέναντι. Χρειάστηκα
τελικά μια ώρα και είκοσι λεπτά. Για το Βόσπορο, που έχει μεγαλύτερο
άνοιγμα, χρειάζεσαι τρία λεπτά και τα διόδια (που χρηματοδοτούν τη γέφυρα)
δεν είναι βέβαια 2000 δρχ. με επιστροφή - ούτε το ένα δέκατο!

Εκεί, στην αναμονή, (δεν λέω στην ουρά, είχε σχήμα αμοιβάδας) με πλησίασε
αναγνώστης των 4T. "Γράψτε κάτι γι? αυτό το χάλι! Το φέρυ που μόλις έφυγε,
έπρεπε να είχε φύγει πριν μισή ώρα. Εγώ είμαι ντόπιος και ξέρω τα
δρομολόγια. Αλλά τώρα το χειμώνα, περιμένουν να γεμίσουν."

Είπα: ζούμε ακόμα στην εποχή των περαματάρηδων. Αλλος ένας και φύγαμε!

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ, χάρηκα μια γυναίκα οδηγό. Είναι τόσο σπάνιο να
βλέπεις θηλυκό συνάνθρωπο να οδηγεί γρήγορα (πολύ γρήγορα!). Το Mazda της
πετούσε. 'Εκανε και μερικές αταξίες (κάτι προσπεράσματα από δεξιά σε
χελωνοειδείς οδηγούς) αλλά γενικά οδηγούσε άριστα. Πήγαμε παρέα από το Ρίο
μέχρι το Ξυλόκαστρο. Μετά αποφάσισα να χαλαρώσω (ερχόμουν κατευθείαν από το
Πάπιγγο), έβαλα Μπαχ και την άφησα να προσπεράσει.

Ωραίες που είναι αυτές οι "γνωριμίες" του δρόμου! Πηγαίνεις ένα κομμάτι
μαζί, επικοινωνείς για λίγο και μετά χάνεσαι. Κατεβαίνοντας από Γιάννενα
ήταν ένα Renault 19 δεκαεξαβάλβιδο. Συμπορευτήκαμε αρκετά, μετά το άφησα
πίσω - αλλά το ξαναπροσπέρασα στην Ακράτα. (Οι ανακατατάξεις του φέρυ.) Ένα
Fiat Uno, με δύο νέα παιδιά με κυνήγησε μετά το Μεσολόγγι. Παίξαμε λίγο.
'Ηθελαν πολύ να είναι μπροστά...

ΕΥΤΥΧΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ KAI TO ΠΑΠΙΓΓΟ. Με πενήντα πόντους φρέσκο παρθένο χιόνι. Με
την Αστράκα ντυμένη κάτασπρα νυφιάτικα και τυλιγμένη με πέπλα από σύννεφα.
Με το γεμάτο φεγγάρι να ασημώνει το νερό που πάγωνε μπρος τα μάτια σου.
(Κρακ-κρακ, το άκουγες! -15° η θερμοκρασία τη νύχτα!)

'Ισα-ίσα που πέρασα - αμέσως μετά έκλεισε ο δρόμος. 'Ολο το βράδι κι όλη τη
νύχτα χιόνιζε. Το πρωί βγήκε ένας υπέροχος ήλιος. Ποτέ δεν είδα ουρανό τόσο
γαλάζιο πάνω από το λευκό. Μετά άρχισαν να περνάνε σύννεφα ταξιδιάρικα,
τόσο κοντά που μπορούσες να τα πιάσεις. 'Αφηναν καταπληκτικές σκιές στο
τοπίο.

Εκεί, στα χίλια μέτρα, πιο κοντά στο γαλάζιο, το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η
διαφάνεια και η καθαρότητα. Τίποτα το μικρόψυχο, ευτελές, βρώμικο, δεν θα
μπορούσε να επιζήσει σε αυτό το υψόμετρο.

Τη δεύτερη μέρα ήρθε το γκρέηντερ και -δυστυχώς- άνοιξε το δρόμο. Και
ξαναγυρίσαμε στη δυσωδία της Αθήνας.

(Δεν γινότανε να αποκλειστώ μερικούς μήνες εκεί επάνω! Να κόβω βόλτες στο
χιόνι και να απλώνομαι στα ζεστά και φιλόξενα δωμάτια του Σαξώνη! Τι να
γίνει... O Παράδεισος είναι πάντα για λίγο. Σας έφερα μόνο μερικές
φωτογραφίες. Που ελπίζω να δείχνουν γιατί σιγοψιθύριζα Βάρναλη και
παρακαλούσα το άσπρο χιόνι να με πάρει: "...πολύ μακριά απ' τη μάβρη τούτη
κόλαση / μακριά πολύ κι από τους μάβρους κολασμένους.")

ΓΙΑ TON ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΟΔΗΓΟ τα πιο ενδιαφέροντα αυτοκίνητα στην
Ελληνική αγορά είναι τα δίλιτρα turbo 4x4. Διότι τα μεγαλύτερα είναι
απρόσιτα (ως τιμή και ως τεκμήριο), ενώ τα μικρότερα σπάνια διαθέτουν
αρκετή ιπποδύναμη (πάει ο καιρός των μικρών turbo) ή τετρακίνηση.

Ένα από τα πιο σημαντικά μοντέλα αυτής της κατηγορίας, το Opel Calibra
turbo, ήρθε πρόσφατα στη χώρα μας. 'Οπως η αντίστοιχη Celica (που οδήγησα
και φωτογράφησα στο περασμένο τεύχος), το Escort Cosworth, ή η Lancia
Integrale, έχει πάνω από 200 ίππους DIN αλλά υπερτερεί σε αεροδυναμική -
και άρα σε τελική ταχύτητα (είναι και πιο όμορφη). Στην παρέα θα μπορούσε
να προσθέσει κανείς και την Alfa Romeo 155 Q4 αλλά τα άλογα είναι λιγότερα
- και, εκτός από τον κινητήρα της, τίποτα άλλο σε αυτήν δεν είναι 'Αλφα...
H τελευταία γνήσια (και άριστη) 'Αλφα, η 164, διαθέτει τούρμπο, 200 ίππους,
αλλά όχι τετρακίνηση... 'Αγνωστο μέγεθος είναι ακόμα το νέο Peugeot 405 T
16 - με πολύ ορεκτικές, θεωρητικά, προδιαγραφές.

Κύριοι δοκιμαστές, περιμένουμε συγκριτικό τεστ!

MONO ΔΙΑΚΟΣΙΑ TPIANTA EKATOMMYPIA ΔΡΑΧΜΕΣ θα κοστίζει η νέα Bugatti EB 110.
(Στην Ελλάδα. Αλλού - τζάμπα - εκατόν δέκα πέντε.) Πρόκειται βέβαια για τον
αυτοκράτορα των σπορ αυτοκινήτων που αφήνει άνετα πίσω ό,τι θαυμάζαμε ως
τώρα - και μόνον ίσως με τη νέα Maclaren F1 θα αποκτήσει έναν αντίπαλο.
(Εκείνη όμως θα κοστίζει 400 εκατομμύρια!)

Ποιοί θα αποκτήσουν αυτά τα αυτοκίνητα; Αλίμονο, όχι αυτοί που ξέρουν και
μπορούν να τα αξιοποιήσουν. Οι περισσότεροι δεν θα είναι πια ούτε νέοι ούτε
γρήγοροι ούτε θα έχουν τις σωστές εμπειρίες. Θα είναι όμως μυθωδώς
πλούσιοι.

E! λοιπόν αν κατασκεύαζα τέτοια αυτοκίνητα, πέρα από το πορτοφόλι, θα
ζητούσα να ελέγξω και τις ικανότητες του οδηγού. "'Ελα, κύριε, κάνε
μερικούς δοκιμαστικούς γύρους να δούμε πως το πας..." Κι αν ήταν άσχετος,
δεν πάει να πλήρωνε την διπλή τιμή - δεν στο πουλάμε!

O Stradivari δεν πουλούσε τα βιολιά του σε αδαείς. Κι ένα τέτοιο αυτοκίνητο
είναι έργο τέχνης που ζητάει πάντα τον κατάλληλο εκτελεστή.

Ναι, έχετε δίκιο. Είμαι, κατά βάθος, ρομαντικός..._Ν.Δ.

ΥΓ. Θλιβερό: κάποιο έντυπο ασκεί το "ιερό" (έτσι αποκαλείται συνήθως)
δικαίωμα της κριτικής. Και υφίσταται οικονομικές κυρώσεις. 'Ομως τα άλλα
έντυπα του χώρου, αντί να υπερασπιστούν (έστω κι αν διαφωνούν) το δικαίωμα
αυτό, αρχίζουν να πετάνε λάσπη στον κρίνοντα.
Μικρόψυχος ανταγωνισμός! 'Οταν χτυπά η καμπάνα, χτυπά για όλους.